Olifantensuperkleed

De hele week naar uit gekeken...

ja, ofwel mis ik gewoon een superleuk handwerkmarktje dichtbij

 ofwel

zijn ze jammer genoeg veel te ver af.

Tis nu niet dat we hier op het einde der wereld wonen,

maar laat nu het evenement van het jaar in Gent zijn doorgegaan.

Enfin, ik was dus op 1 vierkante meter in Hasselt.

Kocht 1 stofje bij rakketak, ok 2 dan, 

en maakte toch niet meteen toen ik thuis kwam er een heus Olifantensuperkleed van.

Ok, ik mag niet liegen, mijn lieve naaimama gaf me zowaar naailes, knipte en speldde de hele handel en gaf van heel dichtbij instructies.

Maar toen was de tijd om, naaimama moest nog ergens ander heen, en liet ze me aan mijn lot over met 

oh ja, het moeilijkste onderdeel der olifantenkleden... den biais!

ok, ik mag ook niet overdrijven, ze speldde ook hier de hele rimram aan het kleedje.

En zie hierboven het resultaat.

De drukknopen vond ik op het stoffenspektakel en zijn de hemel op aarde voor een knoopsgatnitwit als ik. Ha, en zo gaat het dus ook.

Helaas, kleed momenteel te groot, of ons poppemie te klein.

Alle chance dat kinderkes groeien ;)

 Hier linksboven ziet u de toch nog wel bescheiden buit van 1m2.

En bij deze ben ik ook in het bezit van een stempel van ons Karen.

Tevens kan u nog een supersnelklaarwintermaaksel aanschouwen...nl de sjaal.

Heel rap klaar en net te klein, maar als het koud is doen we het kind alles aan eh.

Tenslotte maakte we hier nog een pamperzakje a la eloleo.

Correctie: we... ik maakte een pamperzakje

ja ja, helemaal alleen

En als we stoefen over ons eigen dan meteen ook een misbakselke der bij gooien,

om met onze voetjes terug op de grond te komen.

Het rode viltritstasje is natuurlijk het misbakselke.

Rits helemaal verkeerd aangenaaid, desalnietemin gaat het ding wel open.

Zo, en u dacht dat we hier niks aan het doen waren.

Ik help toch graag misverstandekes de wereld uit.